Ulrike Vogel: Nur noch oimol gugge

Fenschdabutzmittel un a Stick Kicheroll: Des war die Bedeudung von meim Handy für mich. Imma, wenne mol was heb mache welle damit, ware Doopse druff, feddig, schmierig, eklig. Dann hebbes ausgschalte un sauber gmacht. Eigschalte hebbes dann nimme, ich putz jo net de ganze Dag so kloine Störkäschdlen. Un s‘isch ma richtig gut gange damit. Ich konnt mache wase wollt, ich war jo net erreichbar, niemand hat me zugetextet, stumpfsinnige apps gschickt odda so Filmlen, die net lustig sin un nimme uffhere. Ich heb des ghet, was alle annere fehlt: Zeit fir mei Zeig.

Bis zu dem Dag, als me mein Sohn bsucht hat. Am Disch ischa ghockt un hat uff dem Ding rumknepfelt. „Jetzt leg doch mol des Handy weg un verzehl ma von de Kinna.“, hebbe zu ihm gsagt. „Glei!“ gibta zrick. „Waisch du, wann de Goethe gebore isch, do hasch vier zur Auswahl.“ Ganz hektisch lesta ma vier Johreszahle vor. „Schnell, nur noch a paar Sekunde.“ „1749!“, hau ich raus, dodal grote, er tippt un jubelt. „Wieso weisch du des?“ Er bewunnat me jetzt richtig. „Sowas waiß ma halt.“, geb ich o. „Dann wart mol, vielleicht kanne noch gwinne. Was isch an stumpfe Winkel?“ Scho widda vier Zahle mit Gradogabe diesmol. Hoimlich forme se mit Daume un Zeigefinga, de 180er kriege gar net no, weile scho a Weile Arthrose heb, am ognehmste sin die 20 Grad, der werds sei, ich sag’s - richtig! „Was isch koi Hirschart? Rentier, Elch, Reh, Gnu.“ Gnu? Was isch Gnu? „Ich kenn nur gnug.“, sage zum Froger. „Gnu isch richtig!“, jubelt der, er hat me net richtig verstanne, ich sag nix. „Was isch des, wenn ma lobulus auriculae pierct? Isch des Ohrläpple, Zung, Nos odda Unnalipp?“

Kamma die a pierce? Eklig! „Ha Ohrläpple!“ S‘annere wille ma gar net vorstelle. „Richtig!“, schreita. „24 Punkt für mich, komm sitz her un spiel mit, du weisch jo alles. Was hat de Joyce gschriebe?“ „Ojesses!“, jammere, dass e koi Ahnung hebb, bhalte für mich. „Ulysses, Mama des stimmt, suppa.“ Mir spiele wie die Bekloppte. Ich heb so an Dusel, dasse fascht alles richtig mach. Un – ich geb‘s zu, ich heb an Riesespaß. Statistisch hemma am End 70 Prozent richtig ghet, dodevo ware 100 Prozent grote. Um zwölfe gehta, de nächschde Dag hebbe net ausgschlofe.

Am Obend schleiche um mei Handy rum, butze musses net, s‘ war jo aus. Abba ich kennt mol nach dem Spiel suche. Zwei Minutte brauche zum Drufflade, dann musses scho widda saubermache. „Nur oimol gucke.“, denke un fang‘s s’Spiele o. ‚Esse un trinke‘ heisst oi Kategorie, do binne gut, in beidem. Punkte für Spätzlesdeig, koreanischs Sauerkraut, mir schmeckt scho s‘deutsche net, un Kir Royale, des trinke a net, weil ma do die Sektgläser net in d’Spülmaschine du kann wege de rote Schliere. Dass de Boris Becka drei Kinna hatt, weiße vom Friseurheftle, un dass a Flusspferd unna Wassa lafe kann, isch logisch, sonschd dät‘s net Pferd heisse, sondern Ent. Ich sollt ins Bett, noch oimol gugge, obbe scho Antwort kriegt hebb voneme Mitspieler. Oh, sogar von drei, die spiele noch. Comics sin gfrogt, Barny Geröllheimer isch richtig, de Kumpel vom Fred. Darmbein liegt im Becke, uffem Kopf wär‘s schlecht, un oina zeichent im Schlof un net mit Blut bei Kunscht un Kultur. So kamma a sei Geld verdiene. Abba jetzt isch Schluss, Zähn putze un ab ins Bett. S‘hat piepst, nur noch des. Am drei mache s‘Licht aus, mei Finga sin steif, s‘will koina meh spiele so spät in de Nacht.

Die Augering übbaschminke am annere Morge, hundemied gehe schaffe, an Kaffee helft ma a bissle am Nachmiddag. S’piept! Ich hebb noch so viel zu du, ich guck jetzt net. Obwohl – was ma alles lerne kann bei dem Spiel: Es gibt Viecha, Brickeechse, die henn drei Auge, odda Kookaburra isch an Vogel un koin Cocktail, do hebbe falsch drickt. Skandinavische Alkoholläde heiße Systembolaget un arktische Hysterie isch net, wenne kalte Fieß hebb, sondern a richtige Krankheit. An Pomologe beschäftigt sich mit Äpfel un net mit Pommes frites. Am zehne obends schalte ab, ich kann me nimme konzentriere, sogar am Kennedy sein Mörder weiße nimme, mei Auge brenne, d‘ Arbeit isch ligge bliebe, eischlofe kanne a net, morge bleibt des Käschdle aus!

Nur dribba butze musse mol, des hebbe scho a Weile nimme gmacht, deswege gugge, zehne henn gspielt am friehe Morge, denne musse scho Antwort gebbe, isch sonscht unhöflich. S‘Dusche fallt aus, z‘spät binne a un ohne Friehstick. Heit Obend net, des weiße gnau! Ich schalt‘s oifach aus, dann here des Piepe net. Grad hebbe d‘Finger druff piept‘s. Wenne Fleisch obrot, des was dann so stinkt, heißt ‚Maillard Reaktion‘ , scheener Nome für die Fettschwaden in meinare Kiche. An Magnesiumbrand kann ma mit Sand lösche, in de Petersdom gehn 20000 Leit nei, uffeme Eishockeyfeld gibt’s 4 sichtbare Linie, wie in meim Gsicht vor 50 Johr, de photische Niesreflex isch, wenn de d‘Sonn in de Nos kitzelt un a Geburtshelferkröte schafft net im Kreißsaal.

Ich muss noch so viel lerne un wisse, jetzt kanne net ausmache. Ich gugg jetzt a nimme oimol, ich gugg imma, alle Stund butze mol dribba, dann gugge widda. Irgendwann intressiert me netamol meh mei Zeig, de Glasroiniger un die Kicheroll. Un a net an gscheite Schluss fier mei schicht.