Paul Widzgowski: Di Schdän
Dr. Rudolf-Stähle-Preis
Ma glääbd, se gugge nunna, wann’s kald isch, frisch un glää.
Ma sieht se do drowwe blinge, all uff unsan kalde Schdää.
Mer glääwe es isch ebbes wischdisch,
‘s isch gräd so grouß un hööch: „mäjkema ebbes gräijd ägän“, rettema di Mullaschbrooch,
geejema in’s Gschäfd, schaffema di ganze Zaijd, vazäjlema vun sellemols - ma lächd, ma graind, ma schraijd -
kennema ans ned vagesse: di wu iwwa uns blinge, blä, waiß, roud, sin so grouß, so äijg wajd weg un maischdns ä schun doud!